Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Duo Reges: constructio interrete. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Memini me adesse P. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; 

Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et
praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque
inpendentis torquet timor?

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen
divitiarum.
Non igitur bene.
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Falli igitur possumus.
Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
Quid iudicant sensus?
Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
Memini vero, inquam;
Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Bork
Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Bork
Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
  1. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;
  2. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.
  3. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
  4. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Aliter autem vobis placet. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Me ipsum esse dicerem, inquam, nisi mihi viderer habere bene cognitam voluptatem et satis firme conceptam animo atque comprehensam.